Δευτέρα 14 Μαΐου 2012

Στιγμή

Στιγμή, σταλμένη από ένα χέρι
                    που είχα τόσο αγαπήσει
με πρόφταξες ίσια στη δύση
                    σα μαύρο περιστέρι. 


Κ. Συμεωνίδου -Στιγμή ( ακρυλικό)


                                           


                                 





Ο δρόμος άσπριζε μπροστά μου          
                    απαλός αχνός ύπνου
στο γέρμα ενός μυστικού δείπνου...

Γ. Σεφέρης (Στροφή)


4 σχόλια:

  1. Δεν θα ήθελα να βλέπω, αυτό που βλέπει...αν και νομίζω πως όλοι το κοιτάζουμε , χωρίς να το βλέπουμε. Η τρίτη εικόνα με τη μεγένθυση, αυτό το στόμα.πόσα συναισθήματα είναι εκεί μέσα;

    καλησπέρα Κυπαρησία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ουσιαστικό το σχόλιο σου, δεν έχω κάτι να συμπληρώσω...
      Η τρίτη εικόνα είναι λίγο πριν τελειώσει το έργο.
      ( αν παρατηρήσεις έχει κάποιες μικροδιαφορές )
      Καλησπέρα κι από μένα Μάκη, σ΄ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη :)

      Διαγραφή
  2. Όλοι έχουμε τέτοιες στιγμές.
    Άλλες ευχάριστες,άλλες δυσάρεστες και άλλες κενές

    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή