Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Fernando Botero


 Ο ζωγραφικός κόσμος του Φ. Μποτέρο έχει όγκο χωρίς βάρος, μοιάζει με γιγάντιο μπαλόνι ή αερόστατο, πράγμα που σημαίνει ότι δεν νιώθεις απειλή από αυτόν, το αντίθετο. Έχει επίσης χρώμα, χρώμα που διαχειρίζεται με έναν δικό του τρόπο διατηρώντας το ύψος του τόνου στην αλλαγή της χρωματικής γκάμας. Θα πω ότι ενθουσιάστηκα και συγκινήθηκα βλέποντας τα έργα του από κοντά στην Εθνική Πινακοθήκη πριν από κάποια χρόνια, πράγμα που μου συμβαίνει εξαιρετικά σπάνια. Την σειρά αμπού γκράιμπ δεν είχα την συναισθηματική αντοχή να την δω, την θεωρώ όμως  γενναία κίνηση ενός καλλιτέχνη που αντιδρά στα τραγικά γεγονότα που συμβαίνουν στην εποχή του. 


"Η τάση σήμερα είναι να αντικατασταθεί η τέχνη από βίντεο, εικαστικές εγκαταστάσεις και τέτοιου είδους πράγματα. Αυτό δημιουργεί πρόβλημα, διότι δεν γίνεται η τέχνη της ζωγραφικής να αντικατασταθεί από μία άλλη μορφή τέχνης, η οποία έχει να κάνει κυρίως με τον κινηματογράφο, την τηλεόραση ή το θέατρο. Τον 20 αιώνα όλοι ξέρουμε ότι ανακαλύφθηκε μια καινούργια μορφή τέχνης, ο κινηματογράφος, από την οποία στη συνέχεια γεννήθηκε και η τηλεόραση. Το θέατρο φυσικά προϋπήρχε. Σήμερα πάμε να υποκαταστήσουμε την τέχνη της ζωγραφικής με πράγματα τα οποία ουδεμία σχέση έχουν με αυτήν. Αυτό είναι το πρόβλημα, ότι για να πούμε τι αποτελεί σπουδαίο έργο τέχνης, θα πρέπει πρώτα να ορίσουμε τι αποτελεί τέχνη. Ειδικά η ζωγραφική είναι μία τέχνη η οποία σχεδόν τείνει να εκλείψει, ότι συντελείται σήμερα στον χώρο της ζωγραφικής είναι πολύ φτωχό."
Απόσπασμα από την συνέντευξη του Φ. Μποτέρο  στον Θ. Λάλα  Βήμαgazino 30-10-2005

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου