Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Τα ιπτάμενα σπίτια της Αmy Casey












 



 
Πρόσφατα είχα την τύχη να συναντήσω διαδικτυακά δύο νεαρές ζωγράφους. Η Amy Casey αμερικανίδα από το Cleveland ζωγραφίζει σπίτια. Σπίτια εύθραυστα χωρίς θεμέλια, σπίτια που αιωρούνται  δεμένα με σχοινιά σαν χαρταετοί, σπίτια χωρίς απόσταση ασφαλείας το ένα από το άλλο ή το ένα πάνω στο άλλο, σπίτια αναποδογυρισμένα, σπίτια πάνω σε ξυλοπόδαρα και εξαρθρωμένες λεωφόρους.Μικρές πόλεις που κινδυνεύουν δεμένες στην αβεβαιότητα και τυλιγμένες με κινδύνους.Η ίδια λέει ότι η εργασία της είναι μια αντανάκλαση του άγχους που υπάρχει στον κόσμο σήμερα. Η ζωγραφική της δημιουργεί προβληματισμό και αναζητεί λύσεις θα πω εγώ, σχηματίζει  επιπλέον εικόνες και όλες αφορούν την σύγχρονη κοινωνία και τα θέματα που αντιμετωπίζει ή θα κληθεί να αντιμετωπίσει στο άμεσο μέλλον.
(Για την δεύτερη ζωγράφο θα αναφερθώ σύντομα σε άλλη δημοσίευση)



7 σχόλια:

  1. Στην Ελλάδα, επειδή έχουμε ανεπτυγμένο το "αίσθημα" της ιδιοκτησίας, ακούγεται συχνά-πυκνά το: "Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει..." Η Amy Casey φαίνεται καθαρά πως δεν συμμερίζεται αυτή την άποψη, συν το γεγονός ότι δεν απευθύνεται,μάλλον, και στο Ελληνικό κοινό, είχε όλη την ευχέρεια, σαν καλλιτέχνης, να αποτυπώσει στον καμβά ακέραια την βαθιά εσωτερική της δόνηση, πολλών ψυχικών ρίχτερ...!!!
    Αυτό όμως που μου κινεί το ενδιαφέρον είναι, πως παρ' όλο που ήρθανε τα πάνω-κάτω, στον πρώτο πίνακά της, κι' ύστερα από την δημιουργία αυτού του τεράστιου ρήγματος,στον δεύτερο, όλα έμειναν ανέπαφα, πουθενά ίχνη από συντρίμμια...
    Πιθανόν η ζωγράφος να μας μεταφέρει το μήνυμα, πως υπάρχει ακόμα μια τελευταία ελπίδα να ανασυνταχτούμε, πριν επέλθει ο όλεθρος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σωροί απο μπάζα υπάρχουν σε αρκετά έργα της, μπορείς να δείς περισσότερα πατώντας το όνομά της. Νομίζω οτι για την ελπίδα έχεις δίκιο αλλά δεν θα επεκταθώ σε αναλύσεις. Αισθάνομαι οτι σου άρεσε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ναι... είναι αρκετά ενδιαφέρουσα η "τεχνοτροπία" με την οποία εκφράζεται!!!
    Οι συνθέσεις της επιφέρουν άμεσο και ουσιαστικό προβληματισμό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ανάμικτα συναισθήματα!Από τη μία θαυμασμός για το κάτι έτσι αντισυμβατικό που έχουν τα έργα της αυτά και από την άλλη με "τρομάζουν",με την καλή έννοια βέβαια.. πιο πολύ μου δημιουργούν αυτό που λέμε "δέος"!!
    Νομίζω αξίζει πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ziggymars
    Καλώς το κορίτσι το εξαφανισμένο...( φυλλοξήρα έχει πέσει στα ιστολόγια τελευταία; ) Καταλαβαίνω πολύ καλά τι λες αλλά κι η ίδια η ζωή έτσι δεν είναι; Αρκετά συχνά μας κάνει ενα μικρό ή μεγάλο μπου και τρομάζουμε. Όσο για το τι αξίζει... προσωπικά μ' αρέσει, έχει πάρει και βραβεία αν κι αυτό δεν είναι πάντα ενδεικτικό της σπουδαιότητας κάποιου.
    (Είσαι η μόνη από τους φίλους που έχουν και τα δύο ιστολόγια που σχολιάζει μόνο στης ζωγραφικής-το αναφέρω ως παράξενο -η παράξενη, αντί να σ' ευχαριστήσω για την επίσκεψη :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κι όμως γύρισα!!
    Διαβάζω ανελλιπώς και το άλλο blog,αλλά είναι τόσο όμορφα και εκφραστικά αυτά που γράφεις που με αφήνουν άφωνη πολλές φορές!
    Σε φιλώ!:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ziggymars
    Και με αυτήν την κουβέντα έλυσε ο Σέρλοκ Χόλμς το μυστήριο του άγραφου ιστολογίου. Έπειτα η μικρή Ziggy περπάτησε προς τα εκεί που ήθελε να είναι μουρμουρίζοντας ένα παλιοκαιρισμένο adagio...
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή